دانیل پوزیلو، مدیر منطقه Penn Vet Supply، گفت که استئوآرتریت اسب برای دامپزشکانی که در قلمرو او فعالیت می‌کنند و همچنین در سراسر ایالات متحده مشکل بسیار شایعی است و ویژگی اجتناب ناپذیر اسب‌های پیر یا ورزشکار می‌باشد.
با اینکه کووید روال عادی صاحبان اسب را خیلی تغییر نداده است، اما این همه‌گیری ممکن است محدودیت‌های مالی آنها را با وجود مکمل‌های مفصلی و درمان‌های بی‌شمار استئوآرتریت موجود در بازار، تغییر داده باشد. صاحبان اسب ممکن است با اقدامات محافظه کارانه‌تری مانند مکمل‌های مفصلی خوراکی شروع کنند و در صورت عدم دستیابی به نتیجه مطلوب، به سراغ مکمل‌های تزریقی یا تزریقات مفصلی روند.
علائم
بروز علائم استئوآرتریت اسب بیشتر سبب کاهش سرعت اسب یا مشکل در انجام وظایف/حرکاتی می‌شود که زمانی بدون مشکل بوده‌اند. پوزیلو می‌گوید که عملکرد کلی آنها ممکن است رو به کاهش باشد و تمایل کمتری به دویدن داشته یا در بلند شدن از وضعیت جناغی مشکل داشته باشند. در برخی موارد، استئوآرتریت می‌تواند باعث دردی شود که تغییرات رفتاری اسب را بدنبال داشته باشد.
پیشگیری و درمان
پوزیلو معتقد است که پیشگیری اولیه همیشه اصلی ترین موضوع بحث است. برای مثال، اسب‌های مسابقه‌ای که کار خود را از سنین پایین شروع می‌کنند، همیشه مستعد ابتلا به استئوآرتریت زودرس هستند، زیرا مفاصل آنها قبل از بلوغ ساییدگی و پارگی بیشتری را تجربه می‌کند. او گفت که تغذیه از طریق مکمل‌های مفصلی، در درجه اول با گلوکزامین، یا مکمل‌های تزریقی مفصلی یکی از اقدامات پیشگیرانه است که صاحبان اسب می‌توانند برای مبارزه با شروع استئوآرتریت انجام دهند.
او می‌گوید یکی از موضوعات اصلی بحث بیشتر دامپزشکان با صاحبان اسب این است که اسب‌های جوان خود را خیلی زود وارد عمل نکنند. چرا که انجام این کار ممکن است بعداً باعث مشکلات سلامتی بیشتری در زندگی آنها شود زیرا بدن آنها فرصت نداشته تا به درستی به بلوغ برسد. تزریقات مفصلی، یکی دیگر از راهبردهای پیشگیری محبوبی است که دامپزشکان ارائه می‌دهند. این تزریق‌ها حاوی استروئیدها و گاهی اوقات اسید هیالورونیک است که به روان شدن سطح مفصل، درمان التهاب و افزایش تحرک و راحتی مفصل کمک می‌کند.
پوزیلو گفت که یکی دیگر از گزینه‌های درمانی، مکمل‌های مفصلی اسب‌ها به صورت خوراکی (مصرفی) یا تزریقی است. اما همیشه این سوال مطرح است که مکمل‌های تزریقی موثرتر هستند یا مکمل‌های خوراکی. جواب این سوال در آنچه که صاحب اسب با آن راحت‌تر است و ترجیح می‌دهد خلاصه می‌شود.
پوزیلو هشدار می‌دهد که تغذیه از طریق مکمل‌های خوراکی برای همه مناسب نیست. زیرا افرادی که اسب‌های متعددی دارند ممکن است در تغذیه یک مکمل مشترک برای اسب‌های انتخابی مشکل داشته باشند، آنها ممکن است مجبور شوند اسب‌های دریافت‌کننده مکمل را از هم جدا کنند تا مطمئن شوند که اسب مناسب مکمل را به درستی دریافت می‌کند. از طرفی ممکن است اسبی داشته باشند که هنگام استفاده از داروهای تزریقی، رفتار بدی از خود نشان می‌دهد.
اثربخشی یک مکمل مفصلی نتیجه مستقیم تبعیت صاحب اسب برای دادن آن مکمل بر اساس دستورالعمل‌های ارائه شده توسط دامپزشک است. به عنوان مثال، بیشتر مکمل‌های مفصلی دارای دوزهای لودینگ و دوزهای نگهداری هستند و هنگامی که طبق دستورالعمل‌ها تجویز می‌شوند، باید موثر باشند. وی گفت: “بیشتر صاحبان اسب استدلال می‌کنند که مکمل‌های تزریقی مفصلی موثرتر هستند و می‌توان اطمینان حاصل کرد که اسب مکمل را دریافت می‌کند زیرا دارو توسط خود آنها یا دامپزشک در مفصل تجویز می‌شود.”
او گفت از آنجایی که اسب‌ها نمی‌توانند ناراحتی جسمی خود را به صورت شفاهی بیان کنند، تشخیص این امر به صاحبان اسب و دامپزشکان آنها بستگی دارد تا حامی آنها باشند و وقتی چیزی درست نیست متوجه آن شوند؛ زیرا “تشخیص زودهنگام امری کلیدی است.”
منبع:
https://vet-advantage.com/vet_advantage/equine-osteoarthritis/
