دانشمندان با اتصال سیستم گردش خون موش‌های پیر به موش‌های جوان دریافتند که این ارتباط روند پیری در حیوانات مسن‌تر را کُند می‌کند و طول عمر آنها را تا 10 درصد افزایش می‌دهد.
در سال‌های اخیر مطالعات به طور فزاینده‌ای نشان داده‌‌‌اند که انتقال (تزریق) خون از موش‌های جوان به موش‌های مسن‌تر منجر به طیف وسیعی از اثرات سلامتی از جمله بهبود عملکرد عصبی، کند کردن پیشرفت بیماری‌هایی مانند آلزایمر و افزایش طول عمر می‌شود. اما اگر این اثرات فقط از انتقال گاه به گاه خون موش‌های جوان ایجاد شود، دوزهای پایدارتر چه اثراتی می‌توانند داشته باشد؟
در مطالعه‌ی جدیدی که توسط Duke Health سرپرستی شد، دانشمندان سیستم گردش خون موش‌های پیر و جوان را با استفاده از جراحی به هم متصل کردند. این فرآیند که قبلاً برای بررسی منشا آلزایمر در خارج از مغز استفاده می‌شد heterochronic parabiosis نامیده می‌شود.
محققان موش‌های جوان چهار ماهه و موش‌های دو ساله را به هم متصل کردند، سپس سلامتی آن ها را به مدت 12 هفته (حدودا معادل 10 درصد از طول عمر یک موش) بررسی کردند. این تیم گفت : در معیار انسانی، این فرآیند، مانند جفت کردن یک فرد 50 ساله با یک فرد 18 ساله حدودا به مدت هشت سال است. سپس موش‌ها جدا شدند و برای بررسی میزان بقای این اثرات دو ماهِ دیگر تحت نظر قرار گرفتند.
موش‌های مسن‌تر سالم‌تر به نظر می‌رسیدند و بیشتر از موش‌های گروه کنترل عمر می‌کردند، هرچند این افزایش نسبتاً کم(به طور متوسط 6 تا 9 درصد) بود. سن اپی‌ژنتیک خون و بافت کبد آنها به شدت کاهش یافت و بیان ژن آنها الگو‌‌های ضد پیری مشابه آنچه در فرآیند‌هایی مانند محدودیت کالری مشاهده می‌شد، به خود گرفت.
دانشمندان در پایش دو ماهه دریافتند برخی فواید حاصل از این کار در موش‌های پیر در طول دوره‌ی مطالعه ادامه داشته است. در عین حال، موش‌های جوان توانستند به سرعت آسیب‌های مولکولی ناشی از این فرآیند را پاک کنند.
Vadim Gladyshev، نویسنده‌ی همکار این تحقیق، می‌گوید: “اتصال موش‌های جوان به موش‌های پیر منجر به آسیب به موش‌های جوان و افزایش سن بیولوژیکی آنها می‌شود. اما این کار در موش‌های مسن منجر به کاهش آسیب می‌شود. پس از جدا شدن، موش‌های جوان می‌توانند آسیب‌های منتقل شده از موش‌های پیر را به مرور زمان پاک کنند، در حالی‌که در موش‌های مسن، این آسیب برای همیشه کم می‌شود.”
بدیهی است که اتصال سیستم گردش خون انسان‌های مسن و جوان عملی نیست. این تیم می‌گوید که مطالعات آینده می‌توانند مولکول‌های خاصی را شناسایی کنند که فوایدی را به همراه دارد، با این امید که از آنها برای توسعه‌ی درمان‌های جدید ضد پیری استفاده شود.
James White، نویسنده‌ی ارشد این مطالعه گفت: “عناصری که باعث این امر می‌شوند، مهم هستند و هنوز شناخته نشده‌اند. آیا آنها پروتئین هستند یا متابولیت؟ آیا موش‌های جوان سلول‌های جدیدی دارند یا سلول‌های موجود در خون آنها مانند یک بافر سلول‌های پیر را در موش مسن از بین می‌برند، این چیزی است که ما امیدواریم در آینده یاد بگیریم.”
منبع:
Anti-aging benefits for old mice that surgically share blood with young (newatlas.com)
