یافته‌های کلینیکال پاتولوژی نیز متغیر است. اما افزایش فعالیت CK پلاسما، لیمفوسیتوز خفیف[1]، مونوسیتوز[2] و یا هتروفیلی[3] ممکن است در این بیماران مشاهده شود.

به دلیل آنکه نمونه برداری و بایوپسی از پیش معده می‌تواند پارگی و زخم ایجاد کند و نیازمند آندوسکوپ و ابزار مناسب است، به طور معمول انجام نمی‌شود. در کنار این، حال عمومی برخی از این بیماران هم ممکن است به گونه‌ای نباشد که تحمل چنین اقدامی را داشته باشند. از طرفی بایوپسی از چینه‌دان یک ابزار تشخیصی با خاصیت تهاجمی به نسبت کمتر است و در صورتی که نمونه جمع آوری شده دارای اعصاب کافی باشد (یادآوری: پاتوژنز ویروس و اثر آن بر سیستم عصبی) می‌تواند مفید باشد. با این حال به یاد داشته باشید که نتیجه منفی بایوپسی چینه‌دان الزاما وجود PDD را منتفی نمی‌کند که دلیل آن از روی نام بیماری هم پیداست!

مدیریت بیماری:

در روند کنترل و مدیریت PDD بهتر است برای پرنده بیمار از غذاهایی که به‌ راحتی هضم می‌شوند و با کیفیت هستند، استفاده شود، همچنین ممکن است با تجویز NSAID هایی مانند ملوکسیکام[4] و سله‌کوکسیب[5] به بهبود شرایط پرنده کمک شود.

در واقع با توجه به التهابی که ایجاد می‌شود، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل سله‌کوکسیب و ملوکسیکام (دومی مقداری محل مناقشه است) از گذشته تا کنون به این بیماران تجویز شده است که میزان موفقیت‌های یکنواختی نداشته است. در یکی از مطالعات، متاسفانه نه داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مثل سیکلوسپورین[6] و نه ملوکسیکام، در پرندگان بیماری که به صورت تجربی در مرکز سلامت پرندگان اگزوتیک Schubot به ABV آلوده شده‌اند، موجب کند شدن روند پیشرفت بیماری نشده است. البته مطالعاتی در خصوص ریباویرین[7] به عنوان داروی ضد ویروس برای درمان این بیماری نیز وجود دارد که همچنان نیازمند بررسی و تحقیقات بیشتر خواهد بود و در حال حاضر درمان روتین به شمار نمی رود.

آنچه بسیار حائز اهمیت است این است که هیچ نیازی به یوتنایز کردن پرندگانی که ABV مثبت دارند نیست. چراکه یک پرنده ی مثبت سالم ممکن است حتی بدون بروز علائم بیماری تا پایان عمر زندگی نرمالی را تجربه کند.

کنترل و پیشگیری:

خوشبختانه بورناویروس به راحتی در محیط از بین می‌رود و نسبت به بیشتر مواد شوینده، ضدعفونی کننده‌ها و اشعه ماوراء بنفش حساس است بنابراین بهداشت خوب و استفاده از لامپ‌های ماوراء بنفش می‌تواند به جلوگیری از شیوع بیماری در خانه یا مراکز نگهداری پرندگان کمک کند.

جداسازی پرندگان مثبت یکی از اقدامات مهم در پیشگیری از این بیماری است.

اگرچه جداسازی پرنده‌ای که ABV مثبت است، توصیه می‌شود، اما برخی از سرپرستان پرندگان توانسته‌اند با موفقیت گروهی از پرندگان را همراه با پرنده آلوده به این بیماری نگهداری کنند. البته همواره باید جانب احتیاط را رعایت کرد و از نگهداری توام پرندگان بیمار و سالم اجتناب کرد.

تهیه‌ی غذای مناسب و با کیفیت، رعایت بهداشت، تهویه مناسب، نگهداری استاندارد و مطلوب و اقدامات ایمنی زیستی پایه می‌تواند خطر انتقال بیماری را کاهش دهد.

از جمله اقدامات ایمنی زیستی که خطر انتقال بیماری را کاهش می‌دهد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. شستن دست‌ها پیش از تماس با پرنده بعدی (رعایت این نکته در مورد دامپزشکان و پرورش دهندگان بسیار مهم است)
2. استفاده از پاشویه‌ها و یا ضدعفونی کفش‌ها هنگام تردد از اتاقهای عفونی به اتاقهای غیر آلوده
3. اجتناب از دست زدن مجدد به پرندگان منفی پس از تماس با پرندگان ABV مثبت

با توجه به آنکه نشان داده شده است که ABV می‌تواند به صورت عمودی منتقل شود، استفاده از ماشین‌های جوجه‌کشی به طور قطعی مانع از گسترش عفونت به جوجه‌ها نمی‌شود.

به صورت‌ کلی برای کنترل و پیشگیری از بیماری به ویژه در محل‌های پرورش و نگهداری از پرندگان آزمایش PCR (حداقل سه آزمایش) و جدا کردن پرندگان مثبت از پرندگان منفی به عنوان یک اقدام مهم و اساسی توصیه می‌شود، اگرچه که به دلیل وجود آزمایشات منفی کاذب (به دلیل انتشار متناوب ویروس) گرفتن تست‌هابه طور بالقوه دشوار و زمان‌بر است.

[1] Mild Lymphocytosis

[2] Monocytosis

[3] Heterophilia

[4] Meloxicam

[5] Celecoxib

[6] Cyclosporine

[7] Ribavirin