این روند کلینیکی را تصور کنید: شما در حال مشاهده افزایش تعداد مراجعین خرگوش‌های خانگی در بالین هستید که بسیاری از آن‌ها نیاز به جراحی تحت بیهوشی عمومی دارند. شما همیشه از لوله‌گذاری داخل نایی برای جراحی‌ها استفاده کرده‌اید، اما با توجه به خطر مرگ نسبتا بالای بیهوشی برای خرگوش‌ها و عوارض مختلفی که می‌توان با لوله‌گذاری داخل نایی تجربه کرد، علاقه‌مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرپوش حنجره‌ای که به عنوان یک جایگزین در حال افزایش است، هستید. تصمیم می‌گیرید برای بررسی مقایسه عملکرد این دو روش برای دستیابی به یک راه هوایی مطمئن و حفظ بیهوشی پایدار در خرگوش‌های خانگی، مقالات را جستجو کنید.
شواهد:
۵ مقاله که شامل ۳ کارآزمایی تصادفی کنترل شده، یک کارآزمایی متقاطع تصادفی و یک کنفرانس بود بررسی شد. دو نژاد Norfolk و New Zealand White با اندازه‌ی نمونه بین ۸ تا ۲۴ خرگوش مورد مطالعه قرار‌گرفتند. پیامدهای اصلی، آسیب مخاطی، از بین رفتن انسداد راه هوایی، توانایی دستیابی به تهویه با فشار مثبت و سهولت استفاده در نظر گرفته شد.
محدودیت‌های شواهد شامل کوچک بودن اندازه نمونه در سطح جهان، گنجاندن تنها دو نژاد و تمرکز انحصاری روی خرگوش‌های بالغ سالم با خطر کم بیهوشی براساس مقیاس درجه‌بندی وضعیت فیزیکی جامعه بیهوشی آمریکا در سال ۲۰۲۰ بود. علاوه بر این، از داروهای مختلفی برای پیش‌بیهوشی و القای بیماران استفاده شد که به طور بالقوه می‌توانست برسهولت استفاده از ابزارهای مناسب برای بازنگه‌داشتن راه هوایی، کیفیت آرام‌بخشی و سطوح استرس هر بیمار تاثیر بگذارد.
تنها یک مطالعه تفاوت بین لوله گذاری داخل نایی و سرپوش فوق حنجره‌ای را در حالیکه افراد تحت یک عمل جراحی رایج توسط پزشک عمومی بودند ارزیابی کرد، در دومطالعه مرگ با ترحم برای افرادی که تحت بیهوشی بودند انجام شد. بنابراین ممکن است نتایج این مطالعات برای مواردی که خرگوش‌های خانگی تحت بیهوشی قرار می‌گیرند، کمتر قابل استفاده باشد.
علاوه بر این، لوله گذاری داخل نایی بصورت کور ممکن است به سطح نای آسیب بزند، اثرات طولانی مدت بر زمان بازگشت از بیهوشی ارزیابی نشد، و ممکن است تجربه‌ی متخصصان بیهوشی بی‌تجربه یا برعکس، با تجربه بالا که لوله گذاری‌ها و جایگذاری‌ها را انجام می‌دهند با پزشک عمومی قابل مقایسه نباشد.
نتایج
تمام مطالعات ثابت کردند که استفاده از سرپوش حنجره‌ای، سریع‌تر از لوله گذاری داخل نایی بود. تا جایی‌که اندازه‌گیری شد، تفاوتی در بیشتر شاخص‌های فیزیولوژیکی مربوط به بیمار حین بیهوشی بین این دو گروه یافت نشد. اگرچه Comolli و همکاران در سال ۲۰۲۰ سطح بالاتری از فشار کربن دی‌اکسید حین بیهوشی را در خرگوش‌های تحت بیهوشی با سرپوش حنجره‌ای یافتند. علاوه بر این، این مطالعه همانند گزارشات مطالعات دیگر بیان کرد که سرپوش حنجره‌ای به راحتی حین جابه‌جایی بیمار، جابه‌جا می‌شود.
Engbers و همکاران در سال ۲۰۱۷ هنگام مقایسه آسیب‌های مخاطی وارده به نای، شواهدی مبنی بر افزایش معنی دار آسیب بافتی درحالت استفاده از لوله نایی یافتند درحالیکه Comolli و همکاران در سال ۲۰۲۰ تفاوت مشخصی بین این دو روش نیافتند. این نتیجه می‌تواند به طور بالقوه ناشی از قراردادن لوله‌ی نایی به شکل کور توسط Engbers و همکاران باشد در حالیکه Comolli و همکاران نای را در طول لوله‌گذاری داخل نایی بررسی کردند.
Engbers و همکاران در سال ۲۰۱۷ نشان دانند که تلاش‌های بیشتری برای قرار دادن لوله داخل نایی نسبت به سرپوش حنجره‌ای مورد نیاز است که می‌تواند آسیب بیشتر به حفره دهان و مخاط نای را توضیح دهد.
نتیجه گیری
طبق شواهد موجود، لوله‌گذاری داخل نایی اگرچه می‌تواند در صورت استفاده کورکورانه منجر به آسیب نایی شود، اما گزینه مناسب‌تری برای برقراری یک راه هوایی مطمئن در خرگوش‌ها هست.
منبع:
https://www.veterinary-practice.com/article/supraglottic-airway-devices-endotracheal-intubationrabbit-anaesthesia
