جریان گاز بیهوشی چقدر می‌تواند کم شود؟
میزان جریان اکسیژن مورد استفاده در سیستم بیهوشی یکی دیگر از متغیرهای مهم است. هر چه سرعت جریان بیشتر باشد، ماده بیهوشی بیشتری به بیمار می‌رسد. در دامپزشکی جریان اکسیژن می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، اما معمولاً با سرعت حداقل یک لیتر در دقیقه اعمال می‌شود.
ضمن نبود تعریف استاندارد، وست معنای بیهوشی با «جریان کمتر» را، رساندن میزان جریان گاز به حداقل حدود یک لیتر در دقیقه دانسته و بیهوشی با «جریان کم» را به معنای مقادیر کمتر از 0.5 لیتر در دقیقه می‌داند. مک میلان می‌گوید این مقادیر می‌توانند کمتر نیز باشند، اگرچه هرچه جریان کمتر باشد، خطر ایمنی بالقوه برای بیماران بیشتر می‌شود، زیرا ممکن است اکسیژن بسیار کمی دریافت کنند یا گاز بیهوشی برای بیهوش نگه داشتن آنها کافی نباشد. در صورت عدم آشنایی دامپزشک با بیهوشی با جریان کم یا فوق العاده کم، احتمال ین خطرات بیشتر می‌شود.
دکتر لیدیا لاو، استادیار بالینی بیهوشی در کالج دامپزشکی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، از جریان پایین برای محدود سازی انتشار گازهای گلخانه‌ای استفاده می‌کند. او همچنین از هر وسیله‌ای پلاستیکی که امکانش هست، مانند لوله‌های داخل نایی، که با عنوان یک بار مصرف به بازار عرضه می‌شوند، دوباره استفاده می‌کند تا زباله‌های پلاستیکی را کاهش دهد.
به گفته لاو :”منحنی یادگیری برای استفاده از مقادیر کم جریان گاز در بیهوشی وجود دارد، زیرا اکثر مسئولین بیهوشی دامپزشکی تفکر واقعا درستی درمورد مقدار جریان اکسیژن مورد استفاده ، چرایی استفاده از آن و فیزیک مدار را ندارند.”. “به طور کلی، آنها تنها از مقداری بی خطر اما بیش از حد استفاده می‌کنند.”
او افزود: “همچنین، من شک دارم که اکثر مسئولین بیهوشی دامپزشکی – یعنی افرادی که بیهوشی انجام می‌دهند و متخصص بیهوشی نیستند – متوجه باشند که مواد استنشاقی گازهای گلخانه‌ای هستند و این انتخاب‌ها اهمیت دارند”
با این حال، لاو هشدار می‌دهد که کاهش جریان به نیم لیتر در دقیقه نیاز به آموزش بیشتری دارد، از جمله درک اینکه چقدر طول می‌کشد تا غلظت بیهوشی مورد نیاز از طریق تجهیزات عبور کرده و بر بیمار تأثیر بگذارد. همچنین وی اظهار داشت: “کسی که استفاده از جریان گاز بسته یا کم را در حین بیهوشی انتخاب می‌کند باید از این واقعیت آگاه بوده و در صورت لزوم برای ایجاد تغییر سریع، آماده تنظیم جریان اکسیژن باشد.”
لاو همچنین به عنوان یک مشاور بیهوشی برای شبکه اطلاعات دامپزشکی، یک انجمن آنلاین برای حرفه و VIN Newsمی‌باشد و در میان گروهی از متخصصان بیهوشی بوده است که اخیراً در بحثی در مورد مضرات بالقوه زیست محیطی IAA، شرکت کرده‌اند.
یکی دیگر از حامیان استفاده از جریان کمتر، دکتر نانسی براک، مشاور VIN مستقر در انتاریو کانادا است. کار او تشخیص آسیب‌های زیست محیطی ناشی از IAA ها و به دست آوردن درک بهتری از نحوه عملکرد واقعی عوامل در کنار هم است.
براک گفت: “زمانی که [دامپزشکان] سعی کنند نحوه عملکرد جریان کم را درک کنند، بینشی در مورد تاثیر میزان جریان به دست می‌آورند که باعث آگاهی و کنترل بیشتر می‌شود.” او از مزایای مالی بالقوه این امر نیز آگاه است: “به شوخی اشاره می‌کنم که چیزی که از اگزوز خارج می‌شود افزایش حقوق است.”
برای کاهش قابل توجه ضایعات نیازی به کاهش عمیق جریان نیست: زیرا که مک میلان در مداخله فرضی خود توانست با اعمال حداقل دبی محافظه کارانه یک لیتر در دقیقه به کاهش 63 درصدی دست یابد.
آیا داروهای تزریقی می‌توانند جایگزین داروهای استنشاقی شوند؟
یکی دیگر از راه‌های کاهش اثرات زیست محیطی IAA ها جایگزینی آنها با مواد دیگری است.
مواد شیمیایی تزریقی‌ای که معمولاً برای بیهوشی حیوانات استفاده می‌شوند شامل پروپوفول و آلفاکسالون اند. آنها اغلب در ترکیب با IAA استفاده می‌شوند: به این صورت که با یک دوز کم تزریقی حیوان را به خواب برده و سپس با داروی استنشاقی آن را در خواب نگه می‌دارند. استفاده از داروهای تزریقی، در تکنیکی به نام «بیهوشی کامل داخل وریدی»، مستلزم ادامه دادن آن داروها به حیوان به جای استفاده از گاز است.
براک، متخصصی در کانادا، بیهوشی کامل IV را با آموزش کافی “امکان پذیر” می‌داند. او می‌گوید: “در مقایسه با زمانی که در اواخر دهه 80 کارم را در بیهوشی شروع کردم، اگر به سمت تزریق کامل داخل وریدی برویم، داروهای تزریقی بسیار بهتری داریم.”
سایرین، از جمله مک میلان، نسبت به سطح آموزش مورد نیاز برای پیمودن آن مسیر محتاط هستند. مواد تزریقی نیز می‌توانند از نظر مالی گران‌تر باشند و اثرات زیست‌محیطی خاص خود را داشته باشند، که ناشی از ردپای کربنی است که در ساخت، بسته‌بندی، استریل‌سازی، حمل و نقل، کاربرد و دفع آنها ایجاد می‌شود.
نکته دیگری که باید در نظر گرفت این است که آیا مواد تزریق شده زمانی که از طریق ادرار یا مدفوع دفع می‌شوند و در مجاری آب قرار می‌گیرند، مثلاً برای ماهی‌ها می‌توانند سمی باشند یا خیر. مک میلان معتقد است که اطلاعات زیادی در این خصوص در دسترس نمی‌باشد.
حتی اگر بیهوشی کامل از طریق داروهای تزریقی را به کناری بگذاریم باز هم پزشکان همچنان ممکن است داروهای تزریقی را به عنوان بخش مؤثری از ترکیب استفاده کنند. به گفته وست، پیش داروی مناسب بیمار، مانند مواد افیونی، آگونیست‌های آلفا-2 و آسپرومازین، به میزان قابل توجهی نیاز به داروهای استنشاقی را برای هر روش معینی کاهش می‌دهد. چندین داروی کمکی داخل وریدی دیگر، از جمله لیدوکائین و کتامین، و استفاده از تکنیک‌های موضعی و ناحیه‌ای – که در آن درد فقط در ناحیه جراحی مسدود می‌شود – می‌تواند مقدار داروی بیهوشی استنشاقی مورد استفاده را کاهش دهد.
دکتر کریس کروس الیوت، متخصص بیهوشی دامپزشکی و مشاور VIN مستقر در نوادا، خطرات مرتبط با ضایعات IAA را آزاردهنده‌تر از آن می‌داند که بتوان آن را نادیده گرفت و در تلاش است تا آگاهی را در مورد این موضوع افزایش دهد.
او گفت: “این روزها زمان زیادی را صرف آموزش بیهوشی به مردم می‌کنم و همیشه در مورد کی و چگونگی استفاده از جریان پایین‌تر، بحث می‌کنم.”
در حالی که ممکن است رویکرد ساده و واضحی وجود نداشته باشد، کروس الیوت معتقد است که ترکیبی از رویکردها می‌تواند موثر باشد. او گفت: “منحنی یادگیری و آموزش مورد نیاز برای حرکت به سمت تکنیک‌های تزریقی کامل‌تر، مطمئناً چالش برانگیز است.” “من احساس می‌کنم استفاده از مکمل‌های IV برای بیهوشی و کاهش استفاده از مواد استنشاقی و استفاده از جریان کم در صورت امکان، امیدوارانه بنظر می‌رسد.”
منبع: https://news.vin.com/doc/?id=10700741
