نژادهای سگ از نظر حساسیت به درد متفاوت هستند، اما این تفاو‌ت‌ها همیشه با باورهایی که مردم، از جمله دامپزشکان، درباره‌ی حساسیت نژادی در مقابل درد دارند، مطابقت ندارد. نتایج زیر در مطالعه‌ی جدید دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی ارائه شد و نشان داد که خوی سگ (به ویژه نحوه‌ی تعامل با غریبه‌ها) ممکن است بردیدگاه دامپزشکان نسبت به حساسیت نژادی در مقابل درد تأثیر بگذارد.

Margaret Gruen، دانشیار طب رفتاری در ایالت کارولینای شمالی و نویسنده‌ی مسئول مقاله می‌گوید: دامپزشکان در رتبه ‌بندی حساسیت به درد در سگ‌‌های نژادهای مختلف اتفاق نظر نسبتاً خوبی دارند و این رتبه ‌بندی‌‌ها اغلب با رتبه ‌بندی افراد جامعه در تضاد است. بنابراین ما می‌خواستیم بدانیم اولاً آیا هر یک از گزاره‌ها درست است؟ اگر ما ۱۵ سگ از ۱۰ نژاد مختلف را به عنوان حساسیت بالا، متوسط و پایین انتخاب کنیم و آستانه‌ی حساسیت آن‌ها را آزمایش کنیم، آیا تفاوت هایی را می‌بینیم. و اگر چنین است، آیا حساسیت آن ها با آنچه دامپزشکان اعتقاد دارند، مطابقت دارد؟ یا ممکن است این دیدگاه‌‌ها نتیجه‌ی واکنش عاطفی و رفتار سگ در هنگام تعامل با یک دامپزشک باشد؟

برای پاسخ به این سوال، محققان سگ‌‌های سالم بالغ نر و ماده از ۱۰ نژاد مختلف را که توسط دامپزشکان به طور ذهنی رتبه ‌بندی شده ‌اند : حساسیت بالا (شی هواهوا، ژرمن شپرد، مالتیز، هاسکی سیبری)، حساسیت متوسط (بوردر کولی، بوستون تریر، جک راسل تریر) و حساسیت کم (گلدن رتریور، پیت بول، لابرادور رتریور) را بررسی کردند. در مجموع ۱۴۹ سگ در این مطالعه شرکت کردند.

این تیم برای اندازه گیری میزان حساسیت در مقابل درد، روش‌های مورد استفاده در طب انسانی را بررسی کرد.

Duncan Lascelles، پروفسور تحقیقات تفسیر درد در ایالت کارولینای شمالی و نویسنده‌ی همکار این مطالعه می‌گوید: واکنش پذیری به محرک‌های خارجی معیاری است که معمولاً در کلینیک‌های عصب شناسی و درد برای انسان ها استفاده می‌شود. ما این معیارها را برای استفاده در سگ‌های خانگی تطبیق داده و در این مطالعه استفاده کرده‌ایم.

حساسیت هر سگ به فشار با فشار دادن یک ابزار فشار (یک خودکار را تصور کنید که هر دو انتهای آن تیز و کند است.) و حساسیت به دما با یک پروب حرارتی که هر دو بالای پنجه‌ی پا آزمایش شد ارزیابی گردید. محرک بلافاصله پس از حرکت پنجه برداشته شد. هر آزمون پنج بار تکرار و از نتایج برای سنجش حساسیت استفاده شد.

محققان همچنین دو تست “شیء جدید” و تست “غریبه ی ناراضی”را برای ارزیابی واکنش پذیری عاطفی که برای مشاهده‌ی واکنش سگ‌‌ها به اشیا یا افراد ناآشنا و تقلید برخی از جنبه‌‌های استرس زای ملاقات با دامپزشک طراحی شده بود را انجام دادند. تست “شیء جدید” یک میمون عروسکی بود که حرکت و سر و صدا می‌کرد. “غریبه ی ناراضی”شخصی بود که قبل از این که متوجه شود و سگ را صدا بزند، درگیر یک مکالمه‌ی تلفنی با صدای بلند بود.

نتایج آزمون حساسیت با پرسشنامه‌هایی که دامپزشکان و مردم در مورد حساسیت نژادها به درد پرکرده بودند، مقایسه شد.

محققان دریافتند که واقعاً تفاوت‌های نژادی در آستانه‌ی حساسیت به درد، وجود دارد، اما این تفاوت‌‌ها همیشه با رتبه ‌بندی دامپزشکان همخوانی ندارد.

برای مثال، سگ های نژاد مالتیز به داشتن آستانه‌ی حساسیت بالا یا تحمل درد پایین تمایل داشتند، به این معنی که به سرعت به محرک‌های فشار و دما واکنش نشان می‌دادند. این یافته با نحوه‌ی رتبه بندی دامپزشکان آن‌ها مطابقت داشت.

با اینکه دامپزشکان فکر می‌کردند هاسکی‌های سیبری بسیار حساس هستند اما نتایج آزمایش هاسکی‌ها را در رده‌ی متوسط قرار داد. در واقع، دامپزشکان چند نژاد بزرگ‌‌تر را نیز به عنوان نژاد حساس رتبه ‌بندی کردند، در حالی که آن‌ها تحمل درد متوسط تا بالا داشتند.

محققان خاطرنشان کردند که سگ‌هایی که کمتر درگیر سناریوی شی جدید و غریبه‌ی ناراضی شدند، گاهی اوقات در دسته‌ی سگ‌هایی که تحمل درد پایین‌تری دارند رتبه بندی می‌‌شدند، که این سوال را که آیا سطح استرس حیوان و واکنش عاطفی در زمان ویزیت دامپزشک می‌تواند بر رتبه بندی دامپزشک برای تحمل درد آن نژاد تاثیر بگذارد، ایجاد می‌کند.

Lascelles می‌گوید: این تفاوت‌های رفتاری ممکن است رتبه بندی‌های مختلف دامپزشک‌ها را توضیح دهد، اما تحمل درد واقعی بین نژادها را نشان نمی‌دهد. این مطالعه هیجان ‌انگیز است. زیرا به ما نشان می‌دهد که تفاوت‌های بیولوژیکی در حساسیت درد بین نژاد‌ها وجود دارد. اکنون می‌توانیم به دنبال دلایل بیولوژیکی بالقوه برای توضیح این تفاوت‌ها باشیم، که ما را قادر می‌سازد تا هر یک از  نژادها را به طور مؤثرتری درمان کنیم.

Gruen می‌گوید: از جنبه‌ی رفتاری، این یافته‌ها نشان می‌دهد که ما باید نه تنها به درد، بلکه به اضطراب سگ در محیط دامپزشکی نیز فکر کنیم. این اطلاعات می‌توانند توضیح دهند که چرا دامپزشکان ممکن است در مورد حساسیت نژادهای خاص به آن صورت فکر کنند.

این تحقیق در Frontiers in Pain Research انجام شد و توسط بنیاد سلامت سگ‌های کلاب آمریکایی حمایت شد. دانشجوی دکترای سابق ایالت کارولینای شمالی ، Rachel Caddiell نویسنده‌ی اول این مقاله است. Rachael Cunningham، محقق سابق ایالت کارولینای شمالی، دارای مدرک فوق دکتری و رزیدنت فعلی جراحی حیوانات کوچک در دانشگاه ایالتی کانزاس و Philip White، آماردان در دانشگاه بریگام یانگ نیز در این کار مشارکت داشتند.

منبع : https://www.sciencedaily.com/releases/2023/06/230628201310.htm