ریکاوری یا بازگشت از بیهوشی
اسب ها برای ریکاوری باید در اتاقک ریکاوری قرار بگیرند. در این اتاق باید فضای کافی برای تغییر حالت به وضعیت جناغی و در نهایت ایستادن دام وجود داشته باشد. اسب هایی که در حین بیهوشی عمومی در وضعیت جانبی قرار داشته اند باید در اتاقک ریکاوری نیز به همان حالت قرار بگیرند . در این حالت اندام حرکتی جلویی که پایین تر قرار گرفته است، باید به سمت جلو کشیده شود تا فشار از آن ناحیه برداشته شود و خطر آسیب به عضات و اعصاب کاهش یابد. آن دسته از اسب هایی که در حین عمل جراحی در موقعیت پشتی قرار داشتند، در اتاقک ریکاوری باید در یکی از حالت های جانبی قرار داده شوند تا راحت تر به کاتتر داخل رگی دسترسی داشت یا این که اندام جراحی شده، بالاتر از اندام دیگر قرار گیرد.
برخی اسب ها بعد از بیهوشی عمومی تاش می کنند که سریع تر از جا بلند شوند، این تاش ها معمولا ناهماهنگ است و می تواند خطر جراحات ناشی از ضربه را افزایش دهد. آرام بخشی با استفاده از ترکیبات آگونیست آلفا دو باعث تاخیر در ریکاوری بعد از بیهوشی شده و به حیوان زمان می دهد تا قبل از تاش برای ایستادن به هماهنگی مناسبی برای حرکت دادن اندام ها برسد. پرستار یا تکنسین دامپزشک باید با متخصص بیهوشی در مورد نوع و دوز داروی آرام بخشی هماهنگ باشد و دارو را آماده کرده و لیبل گذاری کند و مطمئن باشد که می توان از آن در موارد لزوم سریعا استفاده کرد. برای خارج کردن لوله ی نایی لازم نیست تا زمانی که بلع اسب برمی گردد صبر کنیم. در این مورد پرستار دامپزشک باید اطمینان حاصل کند که کاف لوله ی نایی تخلیه شده و لوله می تواند در صورت لزوم سریعا خارج شود. در این حال می توان از لوله ی بینی به صورت مستقیم در حین ریکاوری اکسیژن در اختیار حیوان قرار داد.
منبع عکس:
http://www.newmarketequinehospital.com
از آنجایی که اسب تنها از راه بینی نفس می کشد، استفاده از این کار، به خوبی باعث حفظ راه هوایی حیوان می شود. راه های مختلفی برای ریکاوری در اسب وجود دارد. بعضی اسب ها بدون کمک ریکاور می شوند اما در حین فرآیند به صورت کامل تحت نظر هستند. گاهی اوقات برای ریکاوری کره اسب ها و حیوانات کوچک از مقیدسازی دستی استفاده می شود. ریکاوری همراه با کمک می تواند به کاهش خطر شکستگی یا سایر آسیب ها در حین به هوش آمدن دام کمک کند. در سیستم ریکاوری با طناب استفاده از طناب هایی که از یک طرف به سر و دم متصل بوده و از طرف دیگر به حلقه هایی در ارتفاع بالا روی دیوار وصل بوده و کشیده می شوند، از همه ی روش ها رایج تر است. این سیستم کمک می کند که در هنگام کمک برای بلند کردن اسب خطر آسیب به انسان کاهش یابد، زیرا در این حالت خارج از باکس ریکاوری قرار گرفته است. پرستار یا تکنسین دامپزشکی باید در مورد تکنیک های ریکاوری همراه با کمک با متخصص بیهوشی هماهنگ باشد. پایش و تحت نظر داشتن اسب در حین ریکاوری بسیار ضروری است و پرستار دامپزشک باید حتما از وجود و آماده بودن یک باکس اورژانسی در خارج از اتاقک ریکاوری برای مواقع ضروری، مطمئن شود.
مراقبت های پرستار، پس از بیهوشی عمومی
اسب به محض این که احساس کند هوشیار است شروع به راه رفتن اطراف اصطبل می کند. پرستار دامپزشک بر اساس نوع عمل جراحی باید مایعات، لامپ گرماتاب و یک بستر عمیق خشک فراهم کند. در صورتی که اسب در حین بیهوشی عرق کرده است بهتر است.
منبع عکس:
http://www.newmarketequinehospital.com
از یک پوشش که برای پوست امکان تنفس را فرآهم می کند استفاده کرد. پارامترهای درمانگاهی دام باید پایش شود. پس از عمل های جراحی اختیاری می توان خوراکی مانند خمیر مالت همراه با فیبر به اسب داد. در مورد جراحی کولیک یا سایر شرایط اورژانسی، بیمار باید بر اساس دستورالعمل خاصی که جراح می دهد، از خوراک استفاده کند. بیمار باید از نزدیک رصد شود و درد آن توسط اسکوردهی ارزیابی شود. هر نوع پاسخ و رفتار غیرمعمول از اسب باید به جراح گزارش شود. بنابراین مراقبت های پرستاری باید بر اساس دستورالعمل های جراح، شرایط اسب و نوع جراحی ای که برای آن انجام شده، شکل گیرد.
جمع بندی
اسب به عنوان گونه ای که در مقابل بیهوشی عمومی بسیار حساس بوده، مطرح است. هر پرستار یا تکنسین جراحی که در فرآیند بیهوشی اسب دخیل است باید اطلاعات خوبی در مورد خطرهای بیهوشی و معیار هایی که از طریق آن می توان آن ها ارزیابی کرد و کاهش داد، داشته باشد. از پرستار دامپزشک به عنوان یک نیروی انسانی بسیار موثر در کنار متخصص بیهوشی می توان استفاده کرد تا از استاندار بالایی برای مراقبت از حیوان و امنیت آن مطمئن شد.
منبع
http://www.veterinary-practice.com/
